Selasa, 26 Julai 2011

RONDA KT BANDAR JEE

     Fuhh..akhirnya sampai juga kat kedai banggol. Terus menyelip diri untuk cari K.Ain dari satu rak ke rak yang lain. Khusyuk benar kakak senior aku sorang nie,apa lagi aku...mangsa dah ada depan terus peluk. Punya melatah k.ain sampai orang dalam kedai tergaman lihat kami berdua terus aku cekup mulut kakak aku yang sorang ini.Dapat cubitan free..aduh berbisa juga tapi tegal biasa.hi3
   Terus salam and minta maaf almaklumlah dah buat salah datang telat..Nasib baik tak berapi lagi berasap telinga K.Ain kalau tidak naik pulang terus. Puas belek novel tak ada yang berkenan di hati pun so tak beli tapi kat sana ketemu adik yang belajar kat dq punya lah risik udah abis belajar yang malunya aku lupa dah namanya segan pun ada becoz dia masih ingat nama aku yang tak famaous mana pun,caya laa. Aku ikut aja kakak aku yang sorang, kita orang ke paasar kedai payang kot2 la ada kedai buku kraftangan..aku ikut je tak bantah lagipun udah seminggu terperap dalam umah lepas pulang dari oversea..oversea?? Indonesia je...x silap aku seberang laut jee apa2 pun kira luar malaysia yaaa..
     Sudah penat jalan-jalan terus ke bustop tapi bas yang k.ain mau udah terlepas berputih mata la gaya tugu punya tugu tak datang apa lagi ke kedai beli minuman. Bosan udah nunggunya ambil keputusan pergi maybank untuk baiki kad bank aku yang rosak yang lawaknya boleh buka tapi xleh kuar duit tanya kt pejabat tersilap no pin rupanya.aku udah lupa nombornya ambil keputusan drastik bikin yang baru,selesai cek wang tinggal rm17.50. Kecewa bangat kalau tidak silap aku masih ada rm 300 dalam akuan maybe selalu cuba dia tarik wang aku..Wuahhhh.mau nangis.redhooo je laaa.
     Time makan pulok, pilih milo ais and nasi goreng ayam untuk alas perut yang udah nyanyi lagu indie..hi3.alhamdulilah kenyang...pulang dengan bas dungan yang malunya mau picit loceng terpaksa aku angkat kaki sebelah atas kerusi almaklum la aku kecil molek tangan x sampai laa...wat selamber badak je. Behenti je terus turun rupa-rupa ada mak cik yang turun sama aku. Bikin malunya.terus jalan kaki pulang  umah la..fuhhhh setengah hari yang memalukan. tikkkk..

Khamis, 21 Julai 2011

second naik pesawat

 Oleh kerana mau pulang bagun awal la..punya semangat kepahlawanan  macam mau pergi berperang padahal mau naik pesawat je..jam 7 bersiap ke kosan mau salam sama kakak-kakak di kosan. Pulang ke aspi salim sama hawa and the geng..sedih jugak tue tahan je air mata..Pasti rindu kat housmate, gedung B lantai 310. Kamar yang banyak tinggal kenangan suka duka  di dalam nya akan ku simpan dalam memoriku. 
Naik Damri  ke airport , bayarannya hanya rp2oooo murah lagi menjimatkan... sampai sana terus masuk  mau check in tapi perlu ambik tiket , terus beratus terkejut kerana orang di hadapat ada lempar kertas, punya takut sampai tak keluar suara.. kasi tahu mau pulang malaysia naik air asia..nasib baik dia check kami punya nama ada..terkejut aku kena bayar rp 300000 ,kecut perut aku bukan apa aku mana ada wang banyak tue, cukup bayar airport text je and makan..di omong semula tuk dua orang...fuhhh, legaaa giler..sebelum pergi timbang bagasi temanku pergi balut bagasi tak sangka kena bayar nasib baik aku tak balut tak pasal terbang rp35000. semasa timbang bagasi temanku hampir 20 kilo so aku nak timbang juga beg carii  aku punya terkejut berat 10 kilo lebih di omong oleh petugas tak bisa bawa naik, mau pengsan aku..so dia suruh bayar rp140000, pucat dah muka aku karena aku hanya ada wang untuk makan, tue pun tak sampai rp 50000. Tanya pada temanku dia kata mungkin tak cukup,mau pengsan aku..buat-buat pengsan boleh tak? nasib baik datang idea, guna wang malaysia, nasib baik boleh di kena kan bayaran rm70..aku kuar rm50 temanku tambah rm20...fuhhhh, baru dapt tarik nafas, kiran rugi  lah jugak,melayang wang aku.Selesai kami pergi makan itu pun masih berdebar cam tak berpijat di bumi  yang nyata..makan tak kenyang karena masih gabra dengan campur takut...mau check in ke ruangan menunngu ada masaalah punya lah  beratur panjang perlu back mula kerana perlu isi formula pulak dahlah kurang faham apa yang di maunya bikin panas hati dan geram.takut juga ketinggalan pesawat karena sudah lewat..tak pasal-pasal melepas.naik pesawat baru legaa...